21 Mart 2010 Pazar

bu aralar böyleyim

yeni bir hafta, yeni umutlar, yeni başlangıçlar... ne kadar klasik laflar, üstelik bence artık hiçbir doğruluğu da yok. evet yeni bir hafta başlıyor bugün ama nolucak yani, bir önceki ya da bir sonraki haftadan farkı ne olacak? işe git, eve dön, arada arkadaşlarla görüş, kimseyi sıkmamak adına sahte sahte gülüşler at etrafa, bir iki yalancıktan kahkaha patlat, sonra evine dön gene yalnızlığınla bunalımınla başbaşa kal.
gerçekten içimden gelerek güldüğüm zaman da 10 saniye sonra bütün düşünceler kafama üşüşüyor. kendi kendime güldüğüm için suçlu hissettiriyorum. Arkadaşlarıma bişey anlatmak istemiyorum, sanki kafalarını şişiriyorum gibi geliyor, devamlı şikayet ediyosun diycekler sanki en sonunda. öyle demeseler de hep aynı teselli cümlelerini kuracaklar, yıllardır duyuyorum o cümleleri ama inanmıyorum bile artık söylenenlere, sadece peki deyip geçiyorum.
Bu da geçecektir mutlaka ama kimbilir ne zaman

6 yorum:

  1. Arkadaslar iyidir, bence teselli etmeye calismayan sadece dinleyenleri de vardir hayatinda, onlari sevmek lazim :)

    Iyi haftalar :P

    YanıtlaSil
  2. mutlaka var olmaz mı :) böyle zamanlarda onlarla daha sık görüşüyorum zaten :)
    sana da iyi haftalar :)

    YanıtlaSil
  3. ben de öyleyim bu aralar..bazıları paylaşmayı sever dertlerini,bazıları içine atmayı ya da içinde büyütüp sonra da savaşmayı...

    YanıtlaSil
  4. Sevgili Esinspiration, malesef ben içime atıp kendimi harap ediyorum genel olarak :))

    YanıtlaSil
  5. ayni ben :) Bahar havasi mi boyle depresfir yapiyor acaba, bilemiyorum.

    YanıtlaSil
  6. Sevgili Esin, sanırım bahar ın başta böyle bir olumsuz etkisi oluyor :)) yaz gelsin de geçsin :))

    YanıtlaSil