daha önce de böyle bir yazı yamıştım ama canım arkadaşım talihsiz bir olay yaşayıp bebişini kaybedince, yazıyı kaldırdım.
şimdi gene hayatımızda bebiş heyecanı var, allah kısmet ederse yaklaşık 6 ay sonra bizimle olacak ufaklığımız.
arkadaşımla konuşuyoruz da kadınların şu hamilelik döneminde yaşadıkları hormon durumları çok fena. normalde sevdiğin şeyleri miden kaldırmıyor, yemek istemiyorsun, sevmediğin şeylere karşı dayanılmaz bir istek duyuyorsun. hayatta yapmam dediğin kadınsı hareketlerin hepsini sanki yıllardır her gün yaptıklarınmış gibi yapıyorsun. kıskançlık, alınganlık, depresyon belirtilerin tavan yapıyor. gülüp geçeceğin olaylara dünyanın en önemli meselesiymiş gibi yaklaşıyorsun ve de bunların hepsi içinde büyüyen bir fasulye tanesi yüzünden oluyor :)))
Kısaca acı çekmeden -ve de çektirmeden- gelen mutluluğun keyfini süremiyorsun :)) hamilelerin etrafındakilere çok iş düşüyor ama özellikle eşlerinin çok anlayışlı olması gerekiyor ne yazık ki, yani erkeklere acıdığım nadir zamanlardan birisi eşinin hamile kaldığı dönem :)))))))))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder